Ama herşey insanı biraz daha tecrübe ediyor aslında. Yüzüne gülen herşeyin aşk olmadığını anlıyorsun.. Önünden geçen her otobüsün dolmuş olmadığını anlıyorsun. İnatla bardağın boş olduğunu savunurken, aslında dibinde su damlacıklarının olduğunun farkına varıyorsun..
İnsanlar bunu nasılda becerebiliyor aklım almıyor.. Yüzüne gülücükler saçıp, arka perdede sırlarla dolu bir hayatı nasıl da yaşayabiliyor anlamıyorum. Ya ben çok yüzeyselim yada hayat çok fırıldak.. Ama herşeye rağmen yinede gülebiliyorum. Aslında çok güzel bir şey,, derinlerde birşeylerin kıpırdayabildiğini bilmek.. İnsanlara hala duygu yüklü yaklaşabilmek...
Geçenlerde bir arkadaşım bir karikatür çizmiş. Emrah Ayrıkan, direk buraya karikatürü koyabilirdim ama açıklamak istedim.. iki sevgili birbirine sarılmışken. Ordan hani aşk oku atan çıplak bir velet vardırya tam oku fırlatacakken erkek ona bir para balyası fırlatarak kafasını kırıyor :)
Ne güzel anlatmış, günümüzü düşündüm. Yine düşündüm. Acaba hala bir yerlerde gerçekten, sırf insan olduğu için, sırf gözlerine baktığı için, sırf değerlendiği için değer verebilecek birileri varmı acaba ??
Kalın sağlıcakla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder